Ik maak er een (doperwten)soepie van

Ik hoorde het mezelf zeggen: "ja, blaffende honden moet je natuurlijk niet wakker maken". De verwarde blik in de ogen van mijn collega zei genoeg. Ergens klopte er iets niet. Maar wat?

Mijn opa en oma aan vaderskant zijn taalpuristen. En dat heb ik bij het opgroeien wel gemerkt. Menig gedicht en verhaaltje dat ik schreef werd (weliswaar met heel veel liefde en uitsluitend uit goede bedoelingen) grondig onder handen genomen en verbeterd. En dat heeft zijn effect gehad. Ik vind het vreselijk om taalfouten te maken en probeer deze te allen tijde te voorkomen (daarom heb ik even opgezocht of het niet toch 'ten alle tijden' moest zijn, anders sla ik hier ook zo'n flater natuurlijk).

Wat spreekwoorden betreft heeft mijn familie echter wat steken laten vallen. Niet alleen ik, maar ook niet nader te noemen andere familieleden van mijn generatie hebben namelijk het wonderlijke talent ontwikkeld om spreekwoorden te verhaspelen tot iets nieuws en uitermate verrassends. Zo kunnen wij in volle overtuiging de meest bijzondere woordcombinaties uitspreken die slechts in de verte nog op het oorspronkelijke spreekwoord lijken. En die onze omstanders meestal enigszins in verwarring achterlaten. Een talent waar we overigens nog best trots op zijn ook.

Zo....

• moeten mensen die fouten maken bij mij op de gebakken eieren zitten;
• ben ik geregeld zo gaar als een klontje;
• hoor ik heel vaak kwartjes rinkelen;
• hoor ik soms de klepel luiden, maar weet ik niet waar de klok is; en 
• is een deel van  mijn generatie Hamburgers nooit trots als een pauw, maar trots als een aap. En hebben we (naar tevredenheid van onze omgeving) tot voor kort nooit geweten dat hier nog een bijzondere bijzin bijhoort (iets met het getal zeven en iets dat rijmt op spullen).

Kortom: wat spreekwoorden betreft, maak ik er soms een soepie van. Net als ik soms met doperwtjes doe.
(Hebben jullie hem door, mijn bruggetje naar het recept van vandaag?)

Doperwtensoep met pancetta (6 kleine kopjes)

Deze soep serveerde ik afgelopen kerst als één van de gangen in het kerstdiner. Het soepje heeft kraak én smaak, omdat je het serveert met een kropslaatje en een uitgebakken stukje pancetta of ontbijtspek. Het is bovendien ook heel eenvoudig te maken. Daar kun je je geen galbult aan krabben....uh...vallen... uh...?

Wat heb je nodig?

• 450 gram doperwten
• 100 gram pancetta of ontbijtspek in plakjes
• 2 grote lenteuien
• 2 knoflooktenen
• Spaanse peper of chilipeper
• Halve liter water
• Little gem (mini kropslaatje)

Wat moet je doen?

1. Doe de doperwten, bijna alle pancetta (op 3-4 plakjes na), de knoflook, de lenteuitjes, en de (Spaanse) peper met wat olijfolie in een pan. Bak alles kort aan. 
   
2. Doe het water bij de ingrediënten, en breng alles aan de kook. Laat de groenten in circa 15 minuten zachtjes gaar koken. 
3. Zet het vuur uit en zet een staafmixer in de soep. Probeer de soep zo fijn mogelijk te malen. 
   
4. Wrijf de soep vervolgens ook nog door een zeef door met de achterkant van een lepel de soep langs de gaatjes te drukken. Je houdt uiteindelijk ongeveer een eetlepel met velletjes van de doperwten over. 
   
5. Verwarm de soep opnieuw en breng op smaak met wat zout en extra chili-pepertjes. 
6. Bak intussen de pancetta krokant in een koekenpan met wat olijfolie, en haal 6 mooie kleine blaadjes van de kropsla.
7. Serveer de soep in een klein glaasje met wat pancetta en het kropslaatje.