Op reis 1. "Ain't nothin wrong with a po' boy sandwich"

Een po' boy sandwich met vis

Ik heb ooit een aantal maanden gestudeerd in Amerika. In the Deep South om precies te zijn. Kort samengevat: dat was héél bijzonder.

Ik belandde niet zomaar in het diepe díepe zuiden van de V.S. Dat ging best wel bewust. Ik wilde namelijk een stukje van Amerika bekijken waar ik anders niet zo snel zou belanden. En toen ik niet geselecteerd werd voor Denver, eindigde ik dus daar.

Het universiteitstheater

In the Deep South leek de wereld (grotendeels) te hebben stilgestaan. De lokale dames liepen rond met getoupeerd haar, de zwarte bevolking mengde niet met de witte bevolking (en andersom), de geconfedereerde vlag (een symbool voor rassenscheiding) werd tijdens de universitaire Football-wedstrijd vrolijk heen en weer gezwaaid, en mijn roommate plaatste de kers op de taart toen ik haar vertelde dat de soap 'As the World Turns' in Nederland twee jaar achterliep ten opzichte van de V.S: "Really?! In Holland ya'll live two years in the past?!"

Slik. Nogmaals: het was een bijzondere tijd.

Wat eten en drinken betreft was mijn tijd daar ook speciaal. Het drankbeleid, om maar mee te beginnen, was op zijn minst opmerkelijk te noemen. Ik woonde in een zogenoemd 'dry county' wat inhoudt dat je elke dag vanaf een bepaald moment (afhankelijk van de dag om 23.00 of 0.00 uur) geen alcohol meer kon bestellen of kopen. Daarnaast was het ten strengste verboden om op zondag alcohol te (ver)kopen of schenken in openbare gelegenheden.

Je begrijpt dat de supermarkt op zaterdagavond enorm goede zaken deed, het happy hour (betaal één cocktail en krijg er drie) bij alle kroegen tussen 22.00-23.00 of 23.00-0.00 uur plaatsvond, én de 'drive through liquor store' in de county naast de mijne op zondag enorme files veroorzaakte op de openbare weg.

Qua eten was het ook allemaal wat anders dan thuis. Koken bleek namelijk geen optie te zijn in de dormitorium waar ik mijn verblijf had. Zo had ik geen koelkast of pannen, en moesten we met tientallen dames 1 keuken delen met enkel wat elektrische pitten.

de keuken... inspirerend

Ik ging dus dagelijks uit eten, net als de rest van de studenten. Maar ook uit eten gaan was daar anders. Op het menu stonden namelijk hele opmerkelijke gerechten, denk aan...

Grits (grutten) met boter, bacon en jus, fried pickles (jawel, gefrituurde augurken, geweldig lekker!), fried green tomatoes (ze bestaan echt), cornbread, sweet potato mash met marshmellows, spud (gigantische gevulde aardappel met heel veel kaas), okra (ranzige slijmerige groente), catfish, cheese soup (kaasfondue met een lepel ipv brood), black eyed beans (ook die bestaan echt) en natuurlijk allerlei soorten (groot) vlees. In een plas gravy natuurlijk.

Onderzoek van The University of Alabama heeft uitgewezen dat als je 6x per week Southern Food eet, je ongeveer 41% meer kans op een hartinfarct hebt dan wanneer je dit maar 1x per maand eet.

Ik was blij dat de sportschool midden op campus stond.

Nu zat ik voor vandaag te twijfelen welk recept ik jullie zou geven. Het moest natuurlijk wel een lekker gerecht zijn, maar ook een beetje gek, redelijk uitvoerbaar en liefst niet té ongezond. Zou ik gaan voor de 'Breakfast Enchiladas', de 'Chicken Okra Gumbo' of de 'Sweet Potato Casserole'?

Ik besloot uiteindelijk te gaan voor de: Po' boy Sandwich

De oorsprong van de po' boy sandwich schijnt te liggen aan het begin van de vorige eeuw bij een sandwich-bar in New Orleans (Louisiana) waar gratis broodjes uitgedeeld werden aan de 'poor boys'. De 'poor boys' (in dialect: po' boys) waren buschauffeurs die staakten tegen hun werkgever en zich gedurende vier maanden ophielden in de buurt van de sandwichbar. Al snel werden de broodjes vernoemd naar de stakers. En zo ontstond de po' boy sandwich.

Kenmerk van de sandwich is het Franse stokbrood waarop de vulling wordt geserveerd. Verder kan er van alles op zitten: van vlees met jus tot gefrituurde vis. De po' boy wordt vaak belegd met augurken, een salade met kool en een saus van Creole mosterd. Dit is een mosterd die wel wat weg heeft van mierikswortel.

Ik heb een poging gewaagd een po' boy met fried fish na te maken en hij was verrekte lekker, zelfs al voldoet hij misschien niet helemaal aan the Southern standard (heb het niet nagevraagd).

Wat heb je nodig voor 2 sandwiches? 

A. Voor de salade

• 2 tl. mosterd (Dijon)
• 3 tl. citroensap
• 2 el. mayonaise op basis van yoghurt
• 100 gram fijngeraspte spitskool
• 100 gram grof geraspte winterwortel
• 1 rode ui in flinterdunne ringen
• 1 tl. suiker
• 1 tl. mierikswortel (potje)
• Tabasco naar smaak (ik deed 1 el).

De salade is overigens ook heel erg lekker als.... salade.

B. Voor de vis

• 300 gram visfilets (scholfilet of andere witvis in dunne plakken)
• 1 pakje melk (200 ml)
• 1 ei
• 3 grote el. bloem
• 1 grote el. aardappelzetmeel of maizena
• 1 tl. paprikapoeder

C. Verder

• 1 middelgrote baquette (Frans stokbrood), in twee stukken en doormidden gesneden.
• 4 augurken in plakjes (bijvoorbeeld die van mijn blog van volgende week!)
• klontje roomboter of wat olijfolie
• 2 knoflooktenen, fijngehakt
• wat arachideolie (of zonnebloem als je dat lekker vindt)

Hoe maak je het klaar?

1. Verwarm de oven voor op 180 graden.
2. Maak eerst de salade door alle ingrediënten door elkaar te gooien en goed te husselen. Zet apart. 
   
3. Maak vervolgens in een kom een beslag door het ei te kloppen in de melk, en voeg hier (onder goed kloppen) de bloem, het paprikapoeder en het bindmiddel aan toe. Leg de visjes in het beslag.
4. Smelt de boter (of verwarm de olijfolie) in de pan en laat hierin het knoflook zachtjes fruiten. Smeer de binnenkanten van het stokbrood hiermee in. En rooster het brood 5 minuten in de oven.
5. Verhit in de pan een goede laag van de olie, en bak hierin de visfilets krokant en bruin. Laat ze uitlekken op keukenpapier.
6. Verdeel de augurken over het brood. 

   

   Mijn zelfgemaakte augurkjes (zie volgende week)

7. Leg de vis op de augurken en bedek de vis met de salade. Serveer!