Ik houd niet van fusion.
- Spaghetti met limoen en koriander? Niet voor mij.
- Lasagne met feta? Ik zal het niet maken.
- Pizza met ananas? Dat mag je in mijn bijzijn niet eens bestellen!
En toch kom ik vandaag met wontonoli.
“Wontonwattes ?“ hoor ik je zeggen.
Ja. Wontonoli. Dat is de naam die ik heb gegeven aan een heerlijke ravioli
gemaakt van Chinese (!) wontonvelletjes. Shame on me.
Maar ja. Ik denk dat ik voldoende argumenten heb om mij er uit te kletsen
als ik moet verklaren waarom ik deze velletjes heb gebruikt:
(1)
Allereerst is het de schuld van die Italianen
zelf. Die hebben natuurlijk een giga kans laten liggen door niet zelf van die
handige vierkante (en dunne) pastavelletjes op de markt te brengen (en dat
terwijl zij wel honderden andere soorten pasta
verkopen. Heel dom.)
(2)
Ten tweede had ik natuurlijk wel zelf pasta
kunnen maken, maar behalve dat dit toch altijd wel veel werk is, moet ik
eerlijk bekennen dat ik zelf nooit echt onder de indruk ben van mijn eigen
gemaakte pasta. Of laat ik het zo zeggen: de moeite van het werk kan ik er vaak
niet echt in proeven.
(3)
Ten derde is het natuurlijk maar de vraag hoe je
fusion precies wilt definiëren (ja, nu
komen de harde argumenten!). De Italiaanse keuken is natuurlijk stiekem 1
grote fusion, met bijvoorbeeld Arabische invloeden in het zuiden (aubergine,
munt, gedroogde zuidvruchten), en Oostenrijke invloeden in het noorden (zoals
gnocchi).
(4)
Én tenslotte: breng ik met dit gerecht geen hele
vreemde smaken naar de Italiaanse keuken, zoals de ananas op de pizza
natuurlijk wel doet. De wonton-velletjes zijn iets gladder van structuur dan
pasta, maar de meeste mensen zullen dit echt niet in de gaten hebben. Die zijn
alleen maar héél erg onder de indruk.
Kortom: mijn advies? Kook, serveer, en neem de
complimenten glimlachend (en zwijgend) in ontvangst. Ja, we eten vanavond hartstikke Italiaans. Buon
appetito.
Wontonoli met asperges (10 stuks)
Serveer 1 of maximaal 2 wontonoli p/p
als voorgerecht.
De ingrediënten:
- 20 wonton velletjes (ontdooid)
- 1 bol buffelmozzarella
- 400 gram aspergetips (groen)
- 40 gram geraspte Parmezaanse kaas + beetje extra
- 1 geklopt ei (in een bakje)
- 100 gram (biologische ) kipfilet (vleeswaren)
- Goede olijfolie
De bereiding:
- Zet een kleine en een grote pan met water op.
- Kook in het kleine pannetje de aspergetips in 2 minuten al dente. Haal de helft van de asperges uit de pan. En kook de andere asperges nog 1 minuutje door.
- Hak de buffelmozzarella fijn met de kipfilet en de langer gekookte
asperges. De asperges hoeven niet super fijn gehakt te worden. Meng
hier de Parmezaanse kaas doorheen.
- Leg 10 wontonvelletjes op een plastic snijplank of bakpapier (of een andere ondergrond die niet te veel plakt) en smeer ze in met een laagje geklopt ei.
- Verdeel de aspergevulling over de 10 wontonvelletjes zoals op de foto.
Let op: je hebt snel per ongeluk twee velletjes tegelijk te pakken.
lekker veel vulling - Leg op elk velletje een ander wontonvelletje en plak de zijkanten zeer
zorgvuldig dicht.
dit kan dus netter... - Schep de wontonoli’s met een spatel van de ondergrond en leg ze voorzichtig in de grote pan met kokend water. Na circa 3 minuten is de pasta klaar. Schep ze voorzichtig uit de pan en laat ze goed uitlekken.
- Serveer met de andere aspergetips, de extra Parmezaanse kaas en de olijfolie.
 |
| ze zijn best groot |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten