Via via wist ik onlangs een fazant
op de kop te slaan. Een fazant, heerlijk! Meteen moest ik terugdenken aan dat
kerstdiner járen terug toen mijn ouders besloten hadden om eens “wat anders” op
tafel te zetten. Van tevoren had ik ernstig
bezwaar gemaakt tegen het recept dat ze hadden uitgezocht: fazant met zuurkool!
Getver. Als ik iets vies vond, dan was het wel zuurkool.
Ik herinner me nog goed de
recalcitrante houding van mijzelf die dag, binnensmonds mopperend “wie eet er nou zuurkool met kerstmis? Wie
eet er überhaupt zuurkool eigenlijk? Getver de getver. Heb ik weer.” Ik kan je melden: aan mijn
kant van de tafel was de kerstsfeer ver te zoeken. Zelf al raakte ik af en toe
afgeleid door de heerlijke geuren die uit de keuken kwamen.
 |
| "Ik wil geen zuurkool!" |
En wat schetste mijn verbazing toen
na uren zachtjes garen die avond de hoofdmaaltijd op tafel verscheen… niet
alleen die fazant was om te smullen, maar ook die zuurkool was goddelijk! Voor
mij verscheen een heerlijk stevig stukje vlees op een zuurkool die in de verste
verte niet meer leek op die zure bende die ik tot dat moment kende. De zuurkool was zacht, doordrongen van de
sappen die uit de fazant waren gedropen, en wist mijn jarenlange afkeer met één
hap te genezen. En zo werd het toch nog een lekkere kerst.
Ik heb geprobeerd om het recept van
toen terug te vinden,maar ik kon het helaas nergens meer vinden. Daarom ben ik
zelf gaan experimenteren, onder andere met de mirto-besjes en takjes die ik
afgelopen mei had gekocht op het “Italië Evenement” in Haarzuilen en bij “Gran
Sardegna” via internet te bestellen zijn (www.gransardegna.com).
Het heeft mij drie fazanten gekost en
enkele slagerswijsheden opgeleverd van mijn poelier en slager (“Een oven is om koekjes in te bakken, niet om
wild in te bereiden” en “Een fazant
moet je afknallen. Niet verknallen”), maar uiteindelijk is het experiment redelijk
geslaagd. Qua smaak zeker!
Ik moet echter eerlijk zijn: het is
wel een risicovol gerecht. De fazant droogt erg snel uit. Ik raad je daarom aan
om het gerecht een keertje uit te proberen voordat je het aan gasten serveert.
Eet smakelijk (en een mooie kerst
natuurlijk)!
Langzaam
gegaarde fazant op zuurkool
Let op: de totale bereidingstijd is
6-8 uur. Mijn tip: Maak dit gerecht voor 2 personen. Gebruik de boutjes en de
zuurkool voor het diner, en serveer de borstfilets de volgende dag op een
sandwich (zie onderaan het recept).
· 1 schoongemaakte fazant
· 500 gram verse zuurkool
· 3 sjalotjes fijngehakt
· 4 grote tenen knoflook in kleine blokjes
· 3 takjes mirto (of laurier)
· 4 besjes mirto (of jeneverbes)
· 250 ml kippenbouillon (en meer als de zuurkool te droog wordt)
· Goede scheut olijfolie
· 100 gram roomboter
· Plak vetspek (te krijgen bij de slager)
· Wat fijngemalen chilipepertjes naar smaak
· Peper en zout
· Pekelwater (2 liter water met daarin opgelost 110 gram zout en 60 gram
suiker)
STAP 1: Het vlees voorbereiden
Maak het pekelwater en leg de
fazant hier 4-6 uur in. Zorg dat de fazant helemaal onder water staat, en zet
de fazant afgedekt in de koelkast.
 |
| Zorg dat je een fazant zónder pootjes koopt! |
STAP 2: De feitelijke bereiding
1.
Verwarm de oven voor op 120 graden.
2.
Spoel de zuurkool onder een koude kraan. Je
hoeft het niet uit te knijpen.
3.
Doe wat boter en olijfolie in een braadpan en
bak de fazant kort aan. Haal de fazant uit de pan.
4.
Bak de knoflook en sjalotjes in het
achtergebleven bakvet tot ze glazig zijn, en voeg dan de zuurkool, mirto-takjes
en mirto-besjes toe. Meng alles goed door.
5.
Schenk de bouillon erbij.
6.
Vul de fazant met een klont roomboter en leg het
op de zuurkool. Bestrooi met zout, peper en chilipepertjes, en bedek de fazant
met het vetspek.
7.
Zet de schaal met deksel erop ongeveer 2 uur in
de oven.
8.
Haal de fazant uit de oven, en laat alles even
afgedekt ‘rusten’ totdat je het serveert.
 Restjesdag: de borstfilet op knapperig brood (bv. Christoph Pavé van het Vlaamsch Broodhuijs) met cheddar, een beetje mayo en de resterende zuurkool. Mmmmm! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten